بررسي تأثيرات محيط كالبدي پرديسهاي دانشگاهي بر رفتار كاربران فضا نمونه موردي پرديس مركزي دانشگاه تهران

پرديسهاي دانشگاهي نهادهاي علمي- اجتماعي ميباشند كه بسته به نوع ارتباط آنها با جامعه محلي پيرامون (داشتن مرزهاي صلب و يا نرم) نمايانگر فرهنگ آن جامعه هستند. آموزش و به تبع آن محيطهاي آموزشي بيشترين اثر و نقش را بر ذهنيت و تمدن سازي جوامع دارند. عمدتاً طبقه خلاق هر جامعه اي بخش قابل توجهي از تجربيات آكادميك و اجتماعي خود را در اين محيطها كسب ميكنند. فضاي پرديسهاي دانشگاهي با در برداشتن مؤلفه هاي انساني و غيرانساني؛ زمينهاي براي بروز رفتارهاي گوناگون خواهند بود. با اين وجود فعاليتهاي اجتماعي و اختياري به دلايل مختلف از جمله استراتژيهاي مديريتي و طراحي در اين محيطها كاهش يافته است. بسياري از طراحان شهري از طراحي خوب براي رسيدن به نتايج مطلوب دفاع كرده اند. بنابراين در اين مقاله به بررسي تأثير محيط كالبدي پرديس بر روي رفتار تحت موضوعاتي چون؛ محيط كالبدي پرديس همچون زمينه رفتار و نقش آن به عنوان مكاني براي شناسايي رفتارها، نقش مصنوعات هنري در ارتباطات درون محيط كالبدي پرديس و نهايتاً ردپاهاي رفتاري در محيطهاي تعاملي پرداخته خواهد شد. روش تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش، توصيفي- تحليلي ميباشد. جمع آوري اطلاعات در راستاي بررسي اهداف پژوهش به صورت كتابخانهاي و ميداني است. مطالعه كاربران فضا از طريق بكارگيري تكنيكهايي چون مشاهده، پرسشنامه و مكان سنجي انجام شده است. اگر پرديس زمينه بروز رفتارهاي متفاوت باشد و ارتباط دهنده مؤلفه هاي كالبدي و غير كالبدي را بعد اجتماعي طراحي شهري در نظر بگيريم، معيارهاي كالبدي طراحي در طرح توسعه پرديس مركزي دانشگاه تهران بايد در راستاي تقويت كيفيتهايي همچون يادگيري فرهنگي، حضور پذيري، گوناگوني اجتماعي، حس قلمرو، مشاركت، رنگ تعلق و ... باشد.