مدل رياضي طرح توسعه حوضچه آبگير پارس جنوبي

آبگير پارس به منظور تأمين آب مورد نياز پالايشگاه‌هاي گاز فازهاي يك تا هشت مجتمع پارس در منطقه عسلويه ساخته شده است. باتوجه به سرعت راه‌اندازي فازهاي مختلف پالايشگاه‌‌هاي گاز، نياز به دبي بيشتر و استفاده حداكثر از ظرفيت موجود براي فازهاي 9 و 10 مطرح شده است. بنابراين، لزوم انجام مدل‌سازي رياضي هيدروديناميك جريان در حوضچه، ‌براي اطمينان از امكان‌پذيري افزايش برداشت و عدم ايجاد جريان‌هاي چرخشي ‌در اطراف پمپ‌ها و يا مكش هوا به داخل آنها، ‌احساس گرديده است. براي مدل‌سازي محدوده مورد مطالعه از مدل هيدروديناميك (HD) مجموعه نرم افزاري MIKE 21 استفاده شده است. تراز سطح آب دريا، ثابت (برابر L.A.T) در نظر گرفته شده است و مقدار شار عبوري از لوله‌هاي انتقال آب دريا به حوضچه محاسبه شده و بعنوان شرط مرزي به مدل اعمال گرديده است. شرط اوليه مدل بصورت تراز سطح آب در حوضچه مشخص ‌گرديده است. در تنظيم مدل، دو حالت بهره‌برداري از چهار لوله و يا سه لوله انتقال آب از دريا به حوضچه مورد بررسي قرار گرفته است. براي اطمينان از صحت عملكرد مدل رياضي و درستي ضرايب به كار رفته در آن، از نتايج مدل‌سازي فيزيكي براي كاليبره كردن مدل استفاده شده است. نتايج مدل‌سازي نشان مي‌دهند كه در صورتي‌كه آب حوضچه از طريق چهار لوله انتقال آب دريا بطور هم‌زمان تأمين گردد حداقل عمق آب در محل نصب پمپ‌هاي جديد بيش از حداقل تعيين شده خواهد بود و لذا مشكلي از نقطه‌نظر تأمين آب در شرايط بهره‌برداري ملاحظه نمي‌گردد. اما چنانچه به هر دليلي يكي از لوله‌ها نتواند آب مصرفي حوضچه را تأمين نمايد و كل آب حوضچه توسط سه لوله تأمين گردد، دبي عبوري از هر لوله و در نتيجه سرعت جريان در هر يك از لوله‌ها به مقدار قابل توجهي افزايش پيدا خواهد كرد. در نتيجه ميزان افت در لوله‌ها نيز افزايش يافته و در نهايت عمق آب در محل پمپ‌ها كمتر از حد مجاز شده و مي‌تواند امكان بهره‌برداري را با مشكل مواجه سازد.