بررسي كارآيي توليدمثل بدنبال تزريق hCG يا GnRH در ميش هاي تحت درمان طولاني مدت با پروژسترون در فصل آنستروس و توليدمثل

مقدمه: با توجه به توليدمثل فصلي ميش، افزايش ميزان آبستني و دوقلوزايي به منظور درآمدزايي بيشتر، از مهمترين اهداف مراكز پرورش و نگهداري گوسفند م يباشد. دو روز پس از درمان طولانيمدت با پروژسترون بر كارآيي توليدمثل GnRH يا hCG هدف: بررسي تاثير تزريق ميشهاي دنبهدار در فصل آنستروس و توليدمثل انجام گرفت. روش: دو مطالعه بطور جداگانه در دو فصل آنستروس و توليدمثل در يك واحد پرورش گوسفند، شهرستان كميجان (استان مركزي) انجام گرفت. در هر مطالعه 75 راس ميش با استفاده از پروژسترون داخل واژني اسفنج به- انجام شد. دو روز پس از PMSG مدت 14 روز تحت درمان قرار گرفتند و در زمان برداشت اسفنج تزريق و به GnRH و hCG هورمونهاي GnRH و hCG برداشت اسفنج، دامها به سه گروه تقسيم شده، به گروه گروه كنترل آب مقطر بصورت داخل عضلاني تزريق شد. سپس بمدت سه سيكل فحلي همه ميشهاي مورد آزمايش با هشت قوچ نگهداري شدند. به منظور اندازهگيري ميزان پروژسترون سرم (تشخيص آبستني) در روز 19 پس از برداشت اسفنج خونگيري از همه دامها انجام شد. همه دادههاي مربوط به زايمان به همراه تاريخ انجام بررسي (P≤0/05) SPSS زايمان ثبت گرديد. ميزان آبستني و دوقلوزايي بوسيله آزمون مربع كاي با نرم افزار 11.5 شد.