بررسي موانع مشاركت گسترده زنان در عرصه هاي مديريتي، سياست گذاري و برنامه ريزي كشور از منظر اعضاي هيئت علمي دانشگاه ازاد اسلامي تهران جنوب

این پژوهش، با هدف بررسی موانع مشاركت گسترده زنان در عرصه های مدیریتی، سیاست گذاری برنامه ریزی در آموزش عالی كشورانجام شده است ودر آن سهم عوامل فرهنگی ،اجتماعی بر عدم مشاركت زنان در عرصه های مدیریتی، سیاست گذاری ، تصمیم گیری و برنامه ریزی بررسی شده است. مطالعه حاضر به سؤال زیر پاسخ داده است : از نگاه زنان و مردان مورد مطالعه سهم عوامل فرهنگی، اجتماعی در عدم مشاركت زنان در عرصه های مدیریتی و سیاستگذاری و برنامه ریزی در آموزش عالی چگونه است؟ روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است.جامعه آماری این پژوهش شامل كلیه اسانید و اعضای هیئت علمی است كه از جامعه مورد نظر به تعداد 20 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند.ابزار این پژوهش شامل مصاحبه حاوی 6 سؤال باز جهت دریافت نظرات مخاطبان بوده است.نتایج كلی پژوهش استفاده شده است نتایج كلی پژوهش نشان می دهد كه تمامی اساتیدو اعضای هیئت علمیبر عامل فرهنگی به عنوان مهم ترین عامل بازدارنده زنان برای مشاركت گسترده در عرصه های مدیریتی و برنامه ریزی اتفاق نظر دارند و از نظر آن¬ها مهمترین جزء مانع فرهنگی عدم باور جامعه به توانایی زن در اداره امور در صحنه های مدیریتی، سیاستگذاری و برنامه ریزی در سطح كلان است، تنها تفاوتی كه در این زمینه مشاهده می شود این است كه مردان معتقدند كه فقدان الگوهای مناسب در عرصه های مدیریتی و سیاستگذاری برای زنان مهم ترین جزء مانع فرهنگی است.این دو دیدگاه در واقع مكمل یكدیگرند .زیرا وقتی جامعه ای توانایی زنان را در ادارة امور باور نداشته باشد امكان رشدو ارتقاء زنان به پست¬های مدیریتی و برنامه ریزی و سیاستگذاری وجود ندارد و به تبع آن نیز این الگوها وجود نخواهد داشت. هم چنین اساتید و اعضای گروه نمونه معتقد بودند كه حاكمیت و غالب بودن تفكر مردانه در انتخاب مدیران، برنامه ریزان و سیاستگذاران بعد از عوامل فرهنگی به عنوان یك عامل اجتماعی بازدارنده زنان در احراز پست های مدیریتی است.