بررسي نقش زنان در حفظ محيط زيست روستا (مطالعه موردي: روستاهاي دهستان طرقبه)

زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی هر جامعه ای هستند كه می توانند عنصری كلیدی در حفظ و اجرای برنامه های محیط زیست باشند. لذا هر برنامه ای كه بدون توجه به این گروه تأثیرگذار تدوین شود، بی شك ناموفق و شكست خورده خواهد بود. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی و ابزاری مؤثر در تحقق اهداف توسعه پایدار انجام یافته است. روش كار از نوع توصیفی - تحلیلی باجمع آوری اطلاعات بصورت كتابخانه ای، مشاهدات میدانی و پرسشنامه بوده و كلیه آمارهای از مركز آمار ایران جمع آوری گردید. واحد تحلیل روستا بوده و جامعه آماری را نیز زنان 4 روستای ازغد، خانرود، مغان و مایان علیا با حجم 40 نفر تشكیل داده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SpSS از آزمونهای همبستگی پیرسون و اسپیرمن، T تك نمونه ای و دو نمونه ای مستقل، یومن- وایت نی، كروسكال ولیس و در نرم افزار EXCel از روش تاسیس برای رتبه بندی هر یك از روستاها در رابطه با حفظ محیط زیست استفاده شده و همچنین برای نشان دادن توزیع فضایی روستاهای مورد بررسی روی نقشه از نرم افزار ArC GIS استفاده گردیده است. نتایج تحقیق از طریق آزمون آ نشان داد كه آموزش بیشترین وزن و تاثیر را در اقدامات زنان برای حفظ محیط دارد. از طرف دیگر مقایسه بین گروهی آزمون كروسكال والیس و یومن- وایت نی نشان داد كه بین گروه های مختلف، سنی، جنسی و تحصیلاتی تفاوت نظری در ارتباط با محیط زیست وجود ندارد و تقریبا نگرشها در رابطه با حفظ محیط زیست همسو می باشد. همچنین، بر اساس نتایج مدل تاپسیس، ملاحظه میشود كه روستای خانرود(0/651) در حفظ محیط زیست رتبه بالاتری را نسبت به چهار روستای مورد مطالعه كسب نموده است.