مشاركت سياسي در استان خوزستان و چالش هاي موجود انتخاباتي در آن

چكیده مشاركت سیاسی دارای تعابیر و برداشت های مختلفی بوده است و با توجه به علایق، مصالح و منافع حاكمان دچار قبض و بسط مفهومی مداومی شده و همواره نگرش های مثبت و منفی بسیاری در نتایج و پیامدهای آن ابراز گردیده است. مشاركت سیاسی از منابع اصلی قدرت و مشروعیت نظام سیاسی است. و در واقع تجلی مشروعیت حاكمیت و ضامن تامین و ثبات است، زیرا مشاركت مردمی می تواند به مشابه موثرترین و مناسبترین پشتوانه برای حل و فصل معضلات و بحران های سیاسی و اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد. مهمترین حسن مشاركت سیاسی تضمین رشد سیاسی مردم و جامعه در عین حفظ و ثبات رژیم سیاسی است. استان خوزستان به عنوان یك منطقه ژئوپلیتیك نیز همانند دیگر مناطق كشور كه به عنوان یك منطقه قومی شناخته شده و دارای ساختار سلسله مراتبی قبیله ای است در بعضی زمینه های فرهنگی، زبانی و اجتماعی متفاوت با پیكر اصلی ایران است، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا كنون مشاركت سیاسی شهروندان در انتخابات چه در سطح محلی و چه در سطح ملی نوسانانی را نشان داده است. منطقه خوزستان چون در نقطه اتصال شیعیان ایران و عراق قرار دارد، یك منطقه ژئوپلیتیكی برای قدرت های فرا منطقه ای و حتی منطقه ای محسوب می شود كه توجهات هشیارانه دولت مركزی را برای حفظ آرامش در این استان می طلبد. بالا بودن میزان مشاركت سیاسی در جامعه و امكان حضور افراد از هر گروه قومی و فرهنگی و دخالت آنها در سرنوشت خود، به تقویت یكپارچگی ملی و انسجام سیاسی و تشكیل یك جامعه پویا و متكثر سیاسی كمك كرده و به تعامل بین نخبگان سیاسی و مردم منجر خواهد شد. این پژوهش میزان مشاركت سیاسی اقوام مختلف استان خوزستان را از اوایل انقلاب اسلامی تاكنون و نقش آنها در مشاركت در سطوح مختلف ملی و محلی مورد مطالعه قرار داده است. در این پژوهشی به این نتیجه می رسیم كه مشاركت سیاسی هویت ملی را پشتیبانی می كند و حضور فعال در صحنه مشاركت سیاسی باعث تقویت هویت ملی می گردد. روش پژوهشی به صورت توصیفیتحلیلی بوده، و با استفاده از جداول و نمودارهایی به تجزیه و تحلیل مشاركت اقوام در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و انتخابات شوراها پرداخته شده است.