كيفيت ارتباط پزشكان با پرستاران در بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي زنجان ايران در سال 1394

بیمارستان نهادی است كه ایجاد ارتباط صحیح در آن به حل بسیاری از مسائل و مشكلات كمك میكند و ارتباط حرفه ای پزشكان با پرستاران به عنوان عامل بسیار قاطع و مهم در مراقبت از بیمار با ارزش می باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی كیفیت ارتباط پزشكان با پرستاران در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشكی زنجان( ایران) می باشد. این پژوهش ، یك مطالعه توصیفی Bتحلیلی است كه به صورت مقطعی انجام شد و جامعه پژوهش آن را پرستاران شاغل در بیمارستا ن های وابسته به دانشگاه علوم پزشكی زنجان تشكیل دادند كه به روش تصادفی ساده انتخاب گردیدند.ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده كه مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیك و32 سئوال مربوط به نحوه ارتباطات حرفه ای پزشكان با پرستاران بود. پرسشنامه بین 160 نفر ازپرسنل پرستاری توزیع گردید و در نهایت 96 نفر از پرستاران پرسشنامه های تكمیل شده را تحویل دادند . سپس اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss ویرایش 22 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد كه 8/75%نمونه ها مؤنث بوده و 8/76 %از آنها دارای مدرك كارشناسی بوده اند. 4 /86% از نمونه ها شیفت درگردش بوده و2/66 %زیر 15 سال سابقه داشتند. نتایج نشان داد كه 5/59 %از نمونه ها حقوق كم پرسنل را به عنوان یك عامل مهم عدم برقراری ارتباط مناسب با پزشكان بیان داشته و 8/76 %نداشتن شیفت ثابت وتعداد شیفتهای اضافی را به عنوان منابع استرس زا و خستگی آفرین كه منجر به اثر مخرب بر ارتباطات مؤثر می گردد بیان نمودند. به طور كلی می توان گفت كه در ارتباط پزشكان با پرستاران كاستی های عمده ای وجود دارد. لذا افزایش آگاهی پزشكان نسبت به كار پرستاران، احقاق حقوق صنفی و تأمین آسایش اجتماعی پرستاران ، منجر به پیدایش و بهبود ارتباطات سالم انسانی در گروه های درمانی میگردد.