بررسي اثر افزايش ارتفاع و پهناي تير همبند بر رفتار ديوار برشي هم بسته

دیوار برشی سازه ای است كه در برابر بارهای جانبی مقاومت می نماید. موقعیت قرارگیری دیوار برشی و نیازهای معماری یا تأسیساتی، گاهی منظور نمودن بازشوهایی به صورت مرتب در ارتفاع دیوار برشی را الزامی و آن را به دو دیوار كه توسط تیرهایی در طبقات به یكدیگر متصل می شوند، تبدیل می نماید. این دیوارهای برشی را دیوار برشی همبند و تیر رابط را تیر همبند می نامند، به بیان بهتر دو دیوار جداگانه تشكیل می شود كه با یك تیر عمیق به یكدیگر متصل شده اند.تیر های همبند تاثیر گذارترین پارامتر در عملكرد دیوار های برشی همبند اند. از این رو عملكرد صحیح تیر های همبند، مهمترین گام در طراحی دیوار های برشی همبند می باشد. در این تحقیق ابتدا یك نمونه دیوار برشی دارای بازشو كه توسط لو و چن در آزمایشگاه طراحی و بارگذاری شده در نرم افزار ABAQUS مدلسازی شده و نتایج آن جهت صحت مدلسازی با نمونه آزمایشی مقایسه شده است. در ادامه به بررسی رفتار دیوار تحت آرماتورهای ضربدری تیر همبند و همچنین مقایسه اثر افزایش پهنا تیر همبند با حذف آرماتور های ضربدری بر رفتار دیوار برشی همبند پرداخته شده است. بر این اساس مشاهده شده است، با حفظ ابعاد بازشو، افزایش ارتفاع تیرهای رابط، تاثیر مطلوبی بر شكل پذیری و رفتار دیوار های برشی هم بسته نداشته و هرچه ارتفاع تیرهای همبند افزایش داده شده كاهش مقاومت محسوس تر بوده است. در مقابل، پهنای تیرهای همبند تاثیر مطلوبی بر رفتار دیوار برشی داشته و سبب افزایش مقومت نهایی دیوار و شكل پذیری بهتر دیوار برشی شده است. بر اساس بررسی انجام شده، با افزایش ٧٠% پهنای تیر همبند، ضمن سهولت آرماتور گذاری تیر همبند با حذف آرماتور های قطری می توان به مقاومت و شكل پذیری مطلوب دست یافت.