نقش گردشگري در توسعه پايدار روستايي (مطالعه موردي: روستاي امامزاده شهرستان اروميه)

روستاها به منزله فضای حیاتی تعداد بسیاری از انسان ها به ویژه در جوامع در حال توسعه كه با انبوهی از مشكلات، محدودیت ها و كمبود منابع و سرمایه روبه رو هستند، به منظور جوابگویی به تأمین نیازها و همچنین ارتقای سطح و كیفیت زندگی، اشتغال و بهبود وضعیت اقتصادی - اجتماعی ساكنان این سكونتگاه ها در گذر زمان نیازمند رشد و توسعه هستند. از آنجا كه فقیرترین روستانشینان را افراد بدون زمین كشاورزی یا با زمین كشت اندك، تشكیل می دهند؛ می توان با تنوع بخشی به فعالیت های غیر كشاورزی در این سكونتگاه های انسانی موجبات اشتغالزایی، كاهش فقر و ایجاد رفاه اجتماعی نسبی را در این كانون های كوچكك جمعیتی فراهم آورد. از این رو، برنامه ریزان برای رسیدن به توسعه پایدار روستاها، تدابیر و راهكارهای گوناگونی اندیشیده اند كه در این بین می توان از بسط و توسعه صنعت گردشگری در روستاها به عنوان فعالیتی انسانی - اقتصادی كه ضمن ایجاد اشتغال و در آمدزایی در سبب تعامل دوسویه و سازنده روستائیان با دیگر افراد و فرهنگ ها می شود، یاد كرد. در پژوهش پیشرو كه نوعی تحقیق توصیفی - تحلیلی كاربردی است، تلاش شده است كه ضمن بیان اصول و مفاهیم گردشگری روستایی و ارتباط تنگاتنگ آن با موضوع توسعه روستایی به معرفی جذابیت ها و ظرفیت های طبیعی - تاریخی گردشگری در روستای امامزاده از توابع بخش مركزی شهرستان ارومیه پرداخته شود. در پایان به ارائه راهكارهای گوناگون برای اجرایی شدن طرح های گردشگری و توسعه پایدار روستایی و برای زمینه سازی به منظور توسعه همه جانبه روستای امامزاده اقدام شده است.