يادگيري تركيبي ، رويكردهاي خطي و غيرخطي در آموزش و يادگيري

با ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به عرصهی آموزش و یادگیری، شیوهی جدیدی از آموزش و یادگیری پا به عرصهی وجود نهاد كه آن را یادگیری الكترونیكی نامیدند. اگرچه این شیوه ی آموزش و یادگیری توانسته است بسیاری از محدودیت های آموزش های صرف ا چهره به چهره را برطرف كند، اما خود نیز دارای محدودیتهایی است. بر این اساس، به عقیدهی متخصصان و صاحب نظران رویكرد دیگری با نام یادگیری تركیبی وجود دارد كه با تركیب یادگیری الكترونیكی و یادگیری چهره به چهره، میتواند بخشی از كاستیهای آموزش یا یادگیری الكترونیكی را جبران كند. در رویكرد خطی یادگیرندگان از طریق طرح و نقشه در یك مسیر خطی و گام به گام، تكالیف و مسؤولیت های یادگیری خود را انجام میدهند. در حالی كه در رویكرد غیرخطی زمان انجام تكالیف، وظایف و مسؤولیت ها توسط خود یادگیرندگان تعیین میشود. در مورد طراحی خطی و غیرخطی محیط یادگیری تركیبی و همچنین در مورد مزایای استفاده از یكی بر دیگری، دلایلی وجود دارد، بنابراین هر روش به خاطر داشتن برخی مزایا و ویژگیها جهت استفاده در آموزش، مناسب به نظر میرسد و به كارگیری آن توسط آموزشدهندگان میتواند منجر به موفقیت بیشتر در یادگیری شود. با توجه به ضرورت و اهمیت یادگیری تركیبی و لزوم به كارگیری آن به عنوان یك روش جدید در آموزش و یادگیری، در این مقاله تلاش شده است تا ضمن معرفی یادگیری تركیبی، مفاهیم، مبانی، ضرورت استفاده، طراحی محیط یادگیری تركیبی، رویكردها و مزایای كاربرد و استفاده از آن مورد بحث و بررسی قرار گیرد.