اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش با درمان مبتني بر معنويت بر ميزان بهزيستي روانشناختي زنان مبتلا به اختلال وسواسي جبري

هدف پژوهش حاضر مقایسه بین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد و درمان مبتنی بر معنویت بر بهزیستی روانشناختی زنان مبتلابه اختلال وسواسی- جبری بوده است. جامعه آماری این پژوهش راكلیه زنان دارای اختلال وسواس –جبری تشكیل می دهند. اعضاگروه های مداخله و كنترل كه هر یك شامل 15 نفر به صورتتصادفی از میان زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهانانتخاب و در دو گروه معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد و همچنین گروه كنترل قرار داده شدند. افراد گروه آزمایش بااستفاده از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف هر یك در 8 جلسهمداخله شركت كردند. میزان بهزیستی روانی دو گروه آزمایش و گروهكنترل قبل و پس از اجرای مداخله و همچنین پس از یك ماه درمرحله پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های حاصل از دادههای آماری نشان داد كه معنویت درمانی بر بهزیستی روانشناختی در سطح P<0/01 اثربخش بوده است. با توجه به معنادار بودن اختلاف میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی، بین دو گروه معنویتدرمانی و گروه درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش می توان گفت بیناثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش با درمان مبتنی بر معنویتبر میزان بهزیستی روانشناختی زنان مبتلا به اختلال وسواسی -جبری تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به اختلاف میانگین هایمقیاس ها بین دو گروه درمانی نتیجه گرفته شد، دوره ی معنویتدرمانی اثربخش تر از دوره ی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش برمقیاس های بهزیستی روانشناختی است.اساس تحلیل نتایج بدستآمده از این پژوهش را می توان بر این تبین استوار كرد كه شایدآنچه در معنویت درمانی منجر به تأثیرگذاری آن بر بهزیستیروانشناختی شركت كنندگان شده است، تناسب بیشتر این نوعدرمان با مؤلفه های اختلال وسواس فكری-عملی، سازگاری این نوعدرمان با مشخصه های فرهنگی و بومی جامعه و همچنین در نظرگرفتن باورهای معنوی بیمار مبتلا در فرآیند درمانگری است. باعنایت به یافته های موجود، به نظر می رسد كه مداخله ی معنویباید در پكیج درمانی یا حداقل مجموعه اقدامات و مداخلات روانشناختی با بیماران مبتلا به اختلال وسواس-جبری، مورد تاكید قرار گیرد.