توسعه بنادر و شهرهاي بندري در سواحل مكران عامل توسعه جنوب شرق كشور

كرانه های دریای عمان در بخش ایرانی آن كه عموماً به نام كرانه های مكران شهرت دارد، از (میناب) بندرعباس در تنگه هرمز تا خلیج گواتر در مرز پاكستان را شامل می شود. این بخش كه دارای جلگه های ساحلی با پهنای متفاوت است، از جهات بندرگاهی، صیادی، كشاورزی، گردشگری، مواد معدنی، اكولوژیكی و ژئوپلیتیكی حائز اهمیت می باشد. از مجموع ۲۶ بندر سواحل مكران، تنها چابهار با داشتن چهار اسكله جهت پهلو گرفتن كشتی های بزرگ و عمق مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است و این بندر دارای راه های ارتباطی آسفالته به سمت زاهدان و ایرانشهر و جاسك می باشد. در واقع، سواحل جنوب كشور (سواحل مكران) كلید توسعه شرق كشور هستند. توجه به امر توسعه فیزیكی و كمی مناطق آزاد هم در ایجاد اشتغال تأثیر داشته و هم سبب جذب جمعیت بومی منطقه شده و از طرف دیگر، تمركز جمعیت را به همراه خواهد داشت. استراتژی توسعه محور جنوب شرق به عنوان یكی از مهمترین استراتژی های توسعه كشور، در صورت استفاده از فرصت ها و ظرفیت های مكانی سواحل، می تواند روند توسعه همه جانبه استان های همجوار را نیز تسریع كند. این پژوهش از نظر هدف، از نوع علمی-كاربردی و بر اساس ماهیت و روش به صورت توصیفی - تحلیلی بوده و برای جمع آوری و نگارش مطالب این پژوهش بیشتر از منابع كتابخانه ای، اسنادی، میدانی و اینترنتی استفاده شده كه با شناسایی امكانات و توانمندی های منطقه، به راهكار های مناسب جهت ارتقای بنادر و ترانزیت و توسعه شهر های ساحلی و بندری منطقه كه زمینه امنیت و توسعه شرق كشور هستند، پرداخته شده است.