تحليلي بر ظرفيت ژئوپوليتيكي جنوب شرقي ايران

ژئوپولیتیك گرایشی از جغرافیای سیاسی است، كه از بازی قدرت مبتنی بر داشته های جغرافیایی ودر سطوح ملی، محلی، منطقه ای و جهانی بحث میكند. در عین حال جنوب شرقی ایران به عنوان كوتاه ترین مسیر دسترسی هارتلند قدیم و جدید به آبهای آزاد جهان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از سوی دیگران ان بخشی از ایران كه كشور را در مقام چهار راه تمدن و محل تلاقی محورهای مواصلاتی غرب به شرق و شمال به جنوب جزیره جهانی قرارداده است جنوب شرقی ایران است. كه حساس ترین منطقه ریملند را تشكیل داده و از اهمیت ژئواستراتژیك، ژئوپولیتیك و ژئواكونومیك هم زمان برخوردار است. انزوای جغرافیای نسبت به بدنه اصلی كشور و تركیب قومی مذهبی منطقه و همجواری ان با دو كشور افغانستان و بویژه پاكستان كه هردو در حوزه فرهنگ وتمدن ایرانی قرار داشته ومرز سیاسی انها از نوع تحمیلی است و بر مرز فرهنگی منطبق نیست ، به منطقه نوعی ظرفیت واگرایی داده كه هر از چند گاه با دخالت هدفدار دیگر بازیگران مزاحمت هایی را برای ایران فراهم میكند. این تحقیق به منظور بررسی ظرفیت ژئوپولیتیكی جنوب شرقی ایران و با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است. نتایج حاصل نشان میدهد این منطقه به واسطه جایگاه ژئواستراتژیك خود از ظرفیت ژئوپولیتیكی بسیار بالایی برخوردار است و چنانچه حكومت از این ظرفیت در جهت توسعه منطقه و كشور بهره برداری كند، میتواند نقش ارزنده ای در ازدیاد وزن ژئوپولیتیكی ایران داشته باشد و این ظرفیت به كشور امكان بازیگری در سطح منطقه و جهان راخواهد داد. بدیهی است ظرفیت موصوف درهماهنگی با كنسرت جهانی امكان ظهور و بروز خواهد یافت، والا مثل بسیاری از ظرفیت های كشور نه تنها در جهت منافع ملی عمل نمی كند بلكه انرا از بین نیز خواهد برد.