تبيين نقش مناسبات قومي و مذهبي در امنيت پايدار مناطق مرزي ( مطالعه موردي: سيستان و بلوچستان )

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش مناسبات قومی و مذهبی در امنیت پایدار مناطق مرزی استان سیستان و بلوچستان می باشد. نوع تحقیق كاربردی و روش پژوهش توصیفی و تحلیلی می باشد. روش انجام این تحقیق در بخش نظری، كتابخانه ای و در بخش عملی، پیمایشی می باشد. در روش اسنادی از فیش، اسناد، مقالات و سایت های مرتبط و در شیوه میدانی از پرسشنامه (و همچنین مصاحبه با مردم محلی به عنوان ابزار كمكی) استفاده شده است. جامعه اماری تحقیق، مردم محلی و شاغلان بخش خصوصی و دولتی و دانشجویان در بین اقلیت های قومی بلوچ و سیستانی (تشیع و تسنن) در استان سیستان و بلوچستان بودند كه سه شهر زاهدان و زابل و سرباز به عنوان نمونه انتخاب شدند. حجم نمونه ۲۰۰ نفر انتخاب شد. متغیرهای تحقیق (سوالات پرسشنامه) شامل ۱۳ متغیر برای مولفه قومیت و ۱۳ متغیر برای مولفه مذهب است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج حاصل از تخمین استاندارد مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد مناسبات قومی به میزان (۰٫۸۰) و مناسبات مذهبی (۰.۷۶) در تامین امنیت پایدار استان سیستان و بلوچستان تاثیرگذار است. و خروجی y-model روابط بین مناسبات قومی و مذهبی را در سطح ۰٫۹۷ درصد تایید كرد. نتایج حاصل از ازمون t نشان داد كه مناسبات قومی (۱۴۰۲۴) و مذهبی (۱۰۹۹)، هر دو بزرگتر از ۱/۹۶ می باشند؛ در نتیجه معناداری قوی میان مناسبات قومی و مناسبات مذهبی در تامین امنیت پایدار وجود دارد.