پايش و بررسي مكاني- زماني تغييرات خط ساحل درياچه اروميه با استفاده از سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي

دریاچه ارومیه در ایران جزء 20 دریاچه ای بزرگ و دومین دریاچه آب شور جهان تا قبل از سپتامبر 2010 بود. طی دو دهه گذشته بر اثر یك دوره خشكسالی و طرح¬های احداث سد كه همزمان به وقوع پیوسته¬اند زمینه تبخیر بیش از پیش دریاچه را فراهم آورده و تغییرات قابل توجهی در سطوح آب دریاچه به وجود آورده است كه منجر به كاهش سطح آب دریاچه شده است. بر همین اساس سطح آبی تبدیل به سطح نمكزار شده و ممكن است پیامدهای زیانباری بر اراضی كشاورزی و سكونتگاه¬های انسانی شمال غربی كشور ایجاد نماید. این بحران باعث شده است كه دریاچه ارومیه هم¬اكنون به عنوان یكی از بزرگترین مخاطرات زمین¬شناختی كشور محسوب ¬شود. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی تغییرات خطوط ساحلی و نمكزار دریاچه ارومیه با استفاده از تصاویر ماهواره¬ای لندست (TM5، ETM+ و OLI) از سال 1990 تا 2015 می¬باشد. برای استخراج تغییرات خط ساحل و نمكزار به ترتیب از شاخص¬های NDWI و SI2 استفاده شده است. تجزیه و تحلیل تصاویر در بازه زمانی مورد مطالعه نشان داد كه مساحت سطح آب دریاچه روند كاهشی و مساحت نمكزار روند افزایشی داشته است. این نتایج كاهش 69.87 درصدی مساحت سطح آب دریاچه و افزایش 1267.27 درصدی اراضی نمكزار منطقه مورد مطالعه را در طی 25 سال گذشته را نشان می¬دهد. بیشترین تغییرات خط ساحل و نمكزار به ترتیب 1876.82 و 1909.03 كیلومترمربع مربوط به بازه زمانی 2000 تا 2011 مربوط می¬باشد. نتایج بررسی¬ها نشان می¬دهد كه جهت¬های شرقی و جنوب شرقی در طول بازه زمانی مورد مطالعه بیشترین تغییرات را تجربه كرده¬اند.