تأثير زمان و جذب آب بر خواص مكانيكي/ابعادي قطعات قالبگيري تزريقي توليدشده از ترموپلاستيك هاي گياهي

استفاده از مواد با منشاء طبیعی كه قابل تجزیه بیولوژیكی در محیط زیست توسط میكروارگانیسم ها پس از اتمام عمر استفاده خود می باشند، موجب آلودگی كمتر محیط زیست می گردد. یك نوع از این مواد، ترموپلاستیك های زیست تخریب پذیر (گیاهی) بوده كه در مواردی جایگزین مناسبی برای ترموپلاستیك های هیدروكربنی می باشند. جهت جایگزین نمودن ترموپلاستیك های هیدروكربنی با مواد دیگر و گسترش استفاده از آن ها نیاز به شناخت خواص مختلف این نوع مواد می باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر گذشت زمان و جذب آب بر میزان استحكام كششی ، مقاومت به ضربه و انقباض قطعات قالبگیری تزریقی تولید شده از یك نوع ترموپلاستیك گیاهی بر پایه نشاسته گندم می باشد. بررسی این تغییرات به منظور كاربرد و تعیین حد دوام قطعات ترموپلاستیك گیاهی در محیط های با رطوبت زیاد حائز اهمیت می باشد. از یك دستگاه قالبگیری 88 تنی و یك قالب تزریق دو حفره ای برای انجام آزمایش تعیین استحكام كششی طبق استاندارد ASTM-D638 و آزمایش مقاومت به ضربه طبق استاندارد ASTM-D6110 جهت تولید قطعات استفاده گردیده است. نمونه های تولید شده در زمان های مختلف در آب رودخانه قرار داده شده و سپس استحكام كششی ، مقاومت به ضربه و انقباض آن ها تعیین گردید. نتایج نشان داد كه غوطه وری و نگهداری قطعات در آب خواص كششی و مقاومت به ضربه را به شدت كاهش داده و قطعات رو به تردی بیشتر و چقرمگی كمتر می روند. تغییرات انقباض قطعات غوطه ور در آب نیز ارتباط مستقیم با تغییرات چگالی و ارتباط عكس با جذب آب دارد. همچنین چگالی قطعاتی كه به مدت یك ماه در آب غوطه ور شده با گذشت زمان افزایش می یابد.