معني شناسي ايثار و نقش آن در توسعة كشور

ايثار كيمياي گمشده اين دوره است كه براي شناخت و يافتن آن بايد به سراغ مشعل فروزان حسينبنعلي(ع) از منا تا كربلا و جلوتر از آن سورة انسان رفت كه ايثار اهل بيت پيامبر بزرگوار اسلام را مصداق اين آية شريفه « و يطعمون الطعام علي حبه مسكينا و يتيما و اسيرا » به زيبايي تمام وصف مي كند كه به اهل اتي معروف است ٥ نفر انسان كامل است. انسان هاي واقعي اي كه با اينكه طعام خودشان را دوست مي داشتند با زبان گرسنه آن را به مسكين، يتيم و اسير بخشيدند و بعد از اين كه آن را بخشيدند به ما از شما نه عوض اين طعام را مي خواهيم و نه حتي انتظار سپاسگذاري از «... لا نريد منكم » آن ها گفتند شما را داريم. آري اين آية شريفه، اوج ايثار را در چند اصل استقلال، آزادي، مروت به انسان مي آموزد. مثل اينكه ايثارگرانه ترين كاري كه مي شود انجام داد صورت پذيرفته است و ايثار گرانه ترين كار دقيقًا يعني ديگرجويانهترين و ديگرخواهانه ترين كاري است كه مي شود كرد و هيچ خود خواهي و خود جويي در كار نيست. همچنين در اين مقاله جامعهپذيري و اوج ايثار بانوان اين مرز و بوم به تبعيت از حضرت حاجر و حضرت فاطمة زهرا (س)، و نيز توسعة مبتني بر اقتصاد دانايي محور به بحث گذاشته خواهد شد.