پيش بيني بارش فصلي با استفاده از سيگنالهاي هواشناسي: كاربرد در حوزه آبريز رودخانه كارون

در اين مقاله روشي براي پيشبيني سالهاي آّبي پربارش و كمبارش در حوزه آبريز رودخانه كارون ارائه شده است. اين روش شامل سه گام مي باشد. در گام اول، ارتباط بين تغييرات فشار سطح آب دريا و ميانگين بارش در محدوده مورد مطالعه مورد بررسي قرار گرفته است. در گام دوم (SLP) و بارش در مناطق منتخب توسعه داده شده SLP محدودههاي فازي و توابع عضويت براي گراديان است. در انتخاب اين مناطق كه مجموعهاي از نقاط در خليج فارس و درياي عمان، درياي مديترانه، درياي سياه، درياي سرخ، اقيانوس اطلس و درياي خزر را شامل مي شوند، تاثير پذيري جبهههاي بارانزا و سامانههاي پرفشار و كمفشار موثر بر بارندگي در ناحيه جنوب غرب ايران مورد توجه قرار توسعه داده شده SLP گرفته است. در گام نهايي قوانين فازي براي پيش بيني بارش براساس تغييرات است. از تحليل حساسيت براي تعيين بهترين ساختار قوانين فازي و توابع عضويت استفاده شد. اين قوانين براي پيشبيني مجموع بارش در فصلهاي زمستان و بهار در حوزهي آبريز رودخانهي كارون در فاصلهي بين سالهاي ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج نشان داده است كه بارش واقعي در ۶۸ درصد از سالها در دامنه پيشبيني شده قرار دارد و بنابراين قوانين توسعه داده شده ميتواند به شكل موثري در پيشبيني دوره هاي پربارش، متوسط و كم بارش در زمستان و بهار در حوزه آبريز رودخانه كارون مورد استفاده قرار گيرد.