هنر تربيتي ادبيات و علوم انساني در رهايي انسان از اسارت نقش منفي

علوم انساني و ادبيات ،در عصر كنوني كه دوران نيازمندي انسان به معنويت و آرامش و تعالي است ،قادرست چراغ پر نوري را ،فرا راه بشريت قرار دهد و اين دانش ،جزءافضل ترين منابع تغذية فكري و روحي انسان امروز است كه با تقويت ذهن و انديشه ،مي تواند با بهره گيري كار بردي ،از فوايد و مزاياي بيان نوشتاري داستان و رمان كلاسيك و ضرب المثل ،مردم فارس زبان را ،از ذخاير و توشةارزشمند اين زبان كه آكنده از حكمت و معرفت است ،برخوردار سازد و درمان بخش بحران فردي ،سازماني يد ،ترجمه و بيان دلكش و پر حلاوت Ĥ ،اجتماعي باشد.آنچه از اين مولّفه ها،در سير تكاملي جامعةفارسي زبان ،بدست مي تراوشات ذهني و انديشه هاي حاوي حكمتي است كه با ترجمة آن به زبان و منطق روز جامعه ،نصيب انسانها مي گردد و همگان را مشتاق و متنبه مي سازد . اين فرايند و ره آورد ،دستاورد تلاشو كوشش جماعتي بزرگ و انديشمند است كه از مقرّبان حقّ و حقيقت جلّ علا به شمار آمده كه در نماد درويشان توانگر همتند و توانگران درويش سيرت كه در اوج سعادت و سلامت ،دولت و دولتمندي را ،بي خون دل به كنار آرند .اين نگرش و بلند پايگي كه كاروان بشر را ،به سوي حقيقت رهنمون مي سازد ،شكوفايي و تعالي آن از هزار سال پيش ،از دوران فردوسي و شاعران بنام ديگر ،در شعر پيدايش و تجلّي و رشد و پايايي پذيرفته است .