فرايند استفاده از نگرش و روش ميان رشته اي در مطالعات قرآني

ارتباط مستقيم قرآن با عقايد اسلامي مهم ترين عنصري است كه سبب ايجاد انحصارگرايي صنفي در انجام تحقيقات قرآني توسط عالمان مسلمان گرديد. همين مسأله باعث نوعي كنترل در مواجهه با قرآن و تطابق دستاوردهاي علمي با جهان بيني اسلامي بود زيرا عالمان ديني از شناخت كامل قرآن برخوردار بودند. لكن با تحولاتي كه امروزه در حوزه گرايش به مطالعات ميان رشتهاي و دوري از انحصارگرايي علمي پديد آمده پژوهشگران مختلفي دست به تحقيق در قرآن ميزنند فلذا ناظر به اجتناب ناپذير بودن اين فضا و همچنين حساسيت پژوهش در قرآن، تدوين فرايند و الزامات پژوهشهاي قرآني ضروري مي نمايد. اين مقاله با تمركز بر چگونگي نوع نگرش ها و روش هاي پژوهش ميان رشته اي به قرآن به دنبال معرفي مقتضيات لازم اين عرصه در سه سطح معرفت شناسي، اصطلاح شناسي و روششناسي مي باشد تا با ايجاد خط سير تحقيق صحيح، نگرانيهاي مربوط به نتايج حاصل شده از اين نوع تحقيقات را تقليل بخشد.