پاسخي به نسبيگرايي علم غربي از بنياد علوم انساني اسلامي

شكلگيري علوم انساني اسلامي به ضرورت پاسخ به بحرانهاي برخاسته از علوم مدرن سر برآورده است. يكي از اين بحرانها، نسبيگرايي و شكگرايي در گرايشات مختلف علوم غربي است كه تاثير آن را در اخلاق معاصر غرب به خوبي ميبينيم. فلسفه مدرن غرب با اتكاء بيش از حد به تجربه، سرانجامي به غير از نسبيگرايي نداشته است. ظهور اين نوع نسبيگرايي به خاطر بحراني در اعماق فلسفه مدرن غرب است. راهكار اين وضعيت را بايد در بنيادهاي انديشه اسلامي بجوييم. باور داشتن به اصالت وجود، تاكيد بر وجود جهان بيرون و خارج از ذهن بشر، سلسلهمراتبي ديدن موجودات، وحدت موجودات در عين تكثر آنها و چندين موضوع ديگر از مميزات انديشه اسلامي است كه آن را در برابر بحرانهاي فلسفه غربي مصون ميسازد. نتيجه عملي اين بنيادها در علوم انساني اسلامي، مبنايي ديدن اخلاق، باور به اخلاق حداكثري و نزديكتر شدن گام به گام انسان به مراتب عاليتر وجود است.