تفكر پيچيدگي: نوآوري در تفكر سيستمي و دلالت هاي آن بر آموزش و يادگيري

تفكر سیستمی و نظریه پیچیدگی دو نوع پارادایم هستند كه داراي منشا فكري یكسانی هستند و در حوزه هاي گوناگون قابل كاربرد می باشند. ازجمله این حوزه ها حوزه آموزش و یادگیري است كه داراي زمینه هاي فراوانی براي كاربرد این دو نوع تفكر است. هدف این نوشتار بررسی جنبه هاي نوآورانه تفكر سیستمی در قالب نظریه یا تفكر پیچیدگی و استخراج دلالت هاي تربیتی آن می باشد. به این منظور با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ابتدا به تشریح مفاهیم و اصول هر دو نوع تفكر پرداخته شد و سپس با مقایسه و تقابل اصول و دست آوردهاي آنها، دلالت هاي آموزشی و یادگیري تقكر پیچیدگی مستخرج و ارائه گردید. نتایج حاكی از آن بودكه هر دو نوع نظریه داراي دلالت هاي آموزشی و یادگیري خاصی می باشند كه بر اساس آنها می توان فرایند آموزش و یادگیري رااثربخش ساخت. از جمله جنبه هایی كه می توان در آنها اصول این نوع تفكر را بكار برد می توان به تدریس، برنامه درسی، مدیریت كلاس، وظیفه معلم، فضا، روش هاي آموزشی و راهبردهاي ارزشیابی اشاره كرد.