رويكردهاي بازآفريني مراكز شهري

مراكز شهري در گذشته نه چندان دور قلب تپنده شهرها، محل تجمع، كانون انواع فعالیت ها و تلاقی شریان هاي حیاتی هر شهر به شمار می رفتند و حال باگذر زمان و فرسودگی این بافت ها و رویكردهاي نامناسب مداخله به منظور بازآفرینی شاهد كم رنگ شدن نقش مراكز شهري می باشیم. این پژوهش اساسا در پی آن می باشد كه با ببرسی انواع رویكردهاي مداخله در مراكز شهري علل ناكارمدي رویكردهاي مداخله مراكز شهري ایرانی را تبیین و نیز رویكرد متناسب را به منظور بازآفرینی مراكز شهري معرفی نماید. روش تحقیق این مقاله توصیفی – تحلیلی است. كه شامل مطالعات كتابخانهاي و اسنادي می باشد. كه پس از مروري بر مفاهیم پایه و مبانی نظري و تبیین تعاریف: بازآفرینی، پیشینه بازآفرینی مراكز شهري ایرانی و.. مرتبط با هدف پژوهش در نهایت علل ناكارمدي رویكردهاي بازآفرینی مراكز شهري را با توجه به مقایسه تطبیقی مباحث مطرح شده به منظور ضرورت رهیافت رویكرد متناسب استنباط می نماید.