شناخت صوفي در آثار مولانا جلال الدين محمد بلخي رومي

جلال الدین محمد بلخی یكی از عرفای مشهور سده ی هفتم هجری است كه آثار او یكی از منابع اصلی عرفان و تصوف محسوب می شود.صوفی یكی از واژه های كلیدی آثار او به خصوص در مثنوی معنوی است .او در مثنوی، صوفی را مورد كاووش قرار می دهد.او برای این كار از اصطلاحات و مفاهیمی استفاده كرده كه درك درست آن می تواند هر یك از ما را به حقیقت شناخت صوفی نزدیك كند. این مقاله با روش تحلیلی – توصیفی صوفی و ویژگی های آن را در آثار مولوی نمایان می كند و سعی دارد صوفی حقیقی را از صوفیان ظاهری تفكیك كند بنابراین شماری از ویژگی های هر یك را كه در آثار مولانا آمده است را نقد می كند .