ارزيابي نقش تبديل روستا به شهر در تغيير جريا نهاي درون استاني با رويكرد تحليل شبكه اجتماعي، نمونه موردي شهرهاي كوچك استان فارس

به منظور كاستن تمركز و تجمع عملكرد و كاركردها در نقطه يا نقاط خاص، الگوهاي مختلفي توسط برنام هريزان و سياستگذاران برنام ههاي توسعه مورد استفاده قرار مي گيرد كه تبديل سكونتگا ههاي روستايي با اندازه جمعيتي مناسب به شهر و استقرار كاركردهاي شهري در آنان از جمله رويكردهاي رايج در بسياري از كشورها محسوب مي گردد. هدف اساسي در تبديل روستا به شهر افزايش ماندگاري جمعيت از طريق ايجاد و توسعه زيرساخت ها و كاركردهاي شهري بوده است كه علاوه بر تأمين نيازهاي ساكنين خود در ابعاد مختلف از حجم مراجعات كلانشهرها و شهرهاي بزرگ نيز كاسته گردد. نتايج سرشمار يها و مطالعات مختلف در سطح ملي و استا نها نشان مي دهد كه اين رويكرد از موفقيت چنداني برخوردار نبوده است. مطالعه حاضر نيز به منظور ارزيابي پيامدهاي رويكرد تبديل روستا به شهر با بررسي الگوي مراجعات ساكنين سكونتگا ههاي روستايي استان فارس ( 3060 روستاي با جمعيت بيش از 5 خانوار) به نقاط شهري ( 73 نقطه شهري) بر اساس نتايج سرشماري 1385 ، به سنجش تأثير سكونتگاه هاي تبديل شده به شهر در تغيير جريانات موقت جمعيتي پرداخت. اين مطالعه در قالب يك مطالعه پيمايشي كه از نظر وسعت پهنانگر و از نظر زماني، مقطعي است با استفاده از داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1385 به انجام رسيد. نتايج بررسي نشان داد كه اين الگو در سطح استان فارس كماكان با غلبه مركز استان و شهرهاي بزرگ استان بر جريانات موقت جمعيتي همراه است و سكونتگا ههاي شهري كوچك كه روستاهاي تبديل شده به شهر در طي دو دهه اخير هستند، سهم بسيار اندكي را در تأمين نيازهاي ساكنين روستاهاي پيرامون خود دارا هستند.