كنايات در اوستا

كنایه یكی از صناعات ادبی است كه طی ان از تركیب چند لفظ یا طرح یك جمله، مفهومی دو گانه به خواننده ارائه می گردد. ظاهر عبارت هر جند دارای معنای منطقی است، اما مقصود گوینده نیست. كنایه بیش از سایر صنعت های ادبی با فرهنگ و باورهای جامعه در ارتباط است. در این مقاله كنایات در اوستا (كتاب مقدس زردشتیان)، از جهت تعداد، نوع ساخت، و درجه ی وضوح و خفا بررسی شده اند. كنایات اوستا، بیشتر چنبه های توضیحی دارند و به منظور پرهیز از تكارر و ذكر مستقیم نام چیزها بیان می شوند. خواننده با توجه به بافت متن و سنت های دینی به راحتی معنای ثانویه ی آن ها را درك می كند. از این نظر، در اوستا كوششی در جهت پوشیده سخن گفتن، به كار نمی رود.