شعر پايداري در شعر شاعران منطقه عقدا

شعر پایداری بخشی از ادبیات مقاومت یك سرزمین به شمار می رود كه شاعران با سلاح شعر در برابر دشمن خارجی مقاومت میكنند و یا رزمندگان كشور خود را با شعر اشتیاق برانگیز خود، به مقاومت بیشتر دعوت می كنند. همزمان با جنگ تحمیلی، تحولی در ادبیات معاصر ایران به وجود آمد كه بخش اعظم آن به شعر اختصاصی داشت. شاعران این مرز و بوم كوشیدند كه به تصویرگری مقاومت هموطنان خود در برابر دشمن بپردازند و به این ترتیب زمینه ی تصویرگری این شاعران با شعر قبل از جنگ تغییر پیدا كرد. عقدا یكی از بخش های پروسعت شهرستان اردكان و دروازه ورودی استان یزد است كه با مركز استان حدود صد و ده كیلومتر فاصله دارد. منطقه ی عقدا از دیرباز از بعد علمی و فرهنگی مورد توجه بوده است و مدارك معتبر بر این ادعا صحه می گذارد كه از قرن یازدهم به بعد مردان بزرگی در عرصه علم و ادب و هنر در آنجا متولد شده و زندگی كردهاند و آثارعلمی و ادبی نیز از خود به جای گذارده اند جنگ تحمیلی حضوریافتند و زمینه ی شعر انها از واقعیت بیشتری برخوردار شده زیرا از نزدیك شاهد مقاومت رزمندگان سرزمین خود در برابر دشمن خارجی بودند و می توان در این مقاله كوشش می شود تا جنبه های گوناگون شعر پایداری شاعران عقدا پیرامون جنگ تحمیلی و بعد از آن بررسی شود؛ زیرا با شناخت شعر این دسته از شاعران، بخشی از شعر پایداری ایران شناخته خواهد شد و اگر این كوششی در سراسر ایران صورت گیرد تاریخ شعر مدونی از شعر پایداری برای آیندگان به یادگار خواهد ماند كه طبعاار جنبه های انتقادی نیز خالی نخواهد بود.