دامنه ي كاربرد نويسه هاي هم آوا در نظام نوشتاري زبان فارسي

علی رغم قدمت دیرینه ی زبان و باوری كه در زبان شناسی مبنی بر اصالت و تقدم زبان نسبت به خط وجود دارد، لیكن چنین به نظر می رسد كه خط به عنوان بنیادی ترین ابزار ثبت داده های زبانی، از اهمیت به سزایی در مطالعات زبان شناسی برخوردار باشد. در بررسی نظام نوشتاری فارسی، اغلب، كمبودها و نارسایی هایی به خط فارسی نسبت داده میشود و بر مبنای آن افرادی مدعی اصلاح و حتی تغییر خط می شوند. در این پژوهش بر آنیم تا یكی از اصلی ترین معایب مطروحه در خصوص خط فارسی كه همانا حروف هم صدا و به عبارت دقیق تر، نویسه های هم آوا می باشند را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم و نگاهی آماری به نویسه های هم آوا و واج متناظرشان داشته باشیم. در این راستا، پس از مقدمه و معرفی موضوع، ابتدا به دیدگاه های برخی از پژوهشگران اشاره می شود، سپس نظام نوشتاری و اجزای آن معرفی می شود و در نهایت، پس از تجزیه و تحلیل داده های آماری، دامنه كاربرد نویسه های هم آوا در نظام نوشتاری زبان فارسی مشخص می گردد.