بررسي روند بياباني شدن اراضي متاثر از شوري خاك به روش سنجش از دور

توجه به بیابانی شدن كه به تخریب اراضی در نواحی خشك و نیمه خشك مرطوب اطلاق می گردد ، از مسائل مهم مرتبط با مد یریت خاك و آب به شمار می آید . شاخص های متفاوتی برا ی تخریب اراضی ارائه شده اند كه از آن میان اشباع و شور شدن خاك ، بیشترین ع امل بیابانزایی را به خود اختصاص داده است . در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست تی ام، بیابان حاشیه شهرستان سبزوار مورد بررسی قرار گیرد. از آنجا كه شوری مهمتر ین عامل بیابانزایی تعریف شده است ، بر اساس الگویی كه به طور متوسط ، یك نمونه را در 1000 هكتار به خود اختصاص میداد ، نمونه هایی از خاك برداشت گردید. پوشش گیاهی در این نقاط یادداشت برداری و عامل های مرتبط با شوری خاك نمونه ها در آزمایشگاه اندازه گیری شد . با استفاده از تركیب سه باندی RGBS21 در پس زمینه مرحله طبقه بندی و نتایج آزم ایشات نمونه های خاك ، نقشه شوری خاك در 6 كلاس تهیه و رقومی گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد كه علیرغم كاهش، اراضی با شوری متوسط و افزوده شدن به سطح اراضی كم شور، در مجموع سطح اراضی شور نسبت به گذشته تغییر چندانی نداشته است.