ريسك سيستمي، حكمروايي مطلوب شهري و چالش انباشت مازاد در اقتصاد متروپليتن (نقدي بر بنيادگرايي بازار آزاد)

این مقاله از چشم انداز نظریه متأخر ریسك سیستمی اندیشمندان بزرگ اقتصاد سیاسی همانند دیوید هاروی، جیووانی اریگی، جان بلامی فاستر، جوزف استیگلیتز به مقوله اقتصاد متروپلیتن می نگرد كه در واقع بستر بالقوه بحران های ادواری است. ریسك سیستمی مسبوق به نظریه بحران مازاد انباشتی است كه در اقتصاد سیاسی ماركسیستی بحث شده است. اما تفاوت عمده ریسك سیستمی با نظریه ماركسیستی در بستر تحقق آن است. بستر تحقق ریسك سیستمی سرمایه داری مالی و اعتباری متأخر است اما بستر نظریه پردازی مازاد انباشت، سرمایه داری صنعتی و تولید انبوه فوردیستی بود. گفتمان غالب سیاست شهری موازی با انباشت مازاد، تمركزگرایی، دولت رفاه و شهرداری گرایی بود در حالی كه در ریسك سیستمی بیشتر بر نوعی انتظام فضایی و اجتماعی- اقتصادی پسافوردیستی تاكید می شود كه بیشتر بر انسجام پراكنده ناشی از اتفاق اجتماعات محلی و سیاست شهری متكثر و حكمروایی مطلوب متكی است.