مدلسازي عددي اتصالات نيمه مفصلي فولادي و بررسي پارامتريك تاثير فاصله بادخور بين تير و ستون بر رفتار اين نوع اتصالات

ساختمان مجموعه ای از اعضای سازه ای است كه به وسیله اتصالات به یكدیگر پیوند یافته اند. اتصالات اگر صحیح طراحی نگردند، به صورت حلقه های ضعیف این پیوند در آمده، ایمنی و خدمت دهی ساختمان را دچار مخاطره می سازند. محاسبه و طرح جزئیات یك اتصال اگر از طرح اعضای اصلی ساختمان مهمتر نباشد، لااقل در همان درجه از اهمیت قرار دارد. اتصال نیمه مفصلی، یكی از انواع اتصالات رایج می باشد كه در آن از نبشی جان به صورت منفرد و یا جفت استفاده میشود. استفاده از نبشی جان یكی از روش های ساده و معمول در اجرای اتصالات مفصلی و نیمه مفصلی تیر به ستون و یا تیر به تیر می باشد. بنابراین شناخت رفتار، مقاومت، سختی و عملكرد این اتصالات از اهمیت ویژه ای بر خوردار می باشد و در این مقاله سعی شده است تا بررسی بیشتری بر روی این نوع اتصالات صورت گیرد. در این تحقیق پارامترهای موثر در مدلسازی اتصالات نیمه مفصلی با زوج نبشی جان به روش عددی تعریف گردیده و مدل اجزای محدودی این اتصالات توسط نرم افزار توانمند Ansys ایجاد گردیده است. پس از صحت سنجی مدلسازی، از میان پارامترهای مختلف موثر مورد بررسی بر رفتار اینگونه اتصالان، پارامتر فاصله آزاد بین تیر و ستون ( كه فاصله بادخور معروف است) مورد بررسی بیشتری قرار گرفته و نتیجه حاصله بدین شرح است كه با افزایش میزان فاصله آزاد بین تیر و ستون، در قسمت خطی منحنی لنگر- دوران اتصال تغییر محسوسی به چشم نمی خورد ولی در قسمت غیر خطی، تغییراتی از قبیل افت مقاومت و كاهش سختی ثانویه اتصال را خواهیم داشت.