تاثير تغييرات اقليمي بر مولفه ها و راهكارهاي اقليمي در ساختمان هاي شهر تبريز

مصرف فزاینده سوخت های فسیلی طی سده های گذشته، محدود بودن منابع آنها، گرم شدن زمین و آلودگیهای محیط زیست، معماران را برآن داشته تا نسبت به جایگزینی سوختهای فسیلی با انرژیهای تجدیدپذیر و ارائه راهكارهای اقلیمی در ساختمان، كوشش كنند. یكی از موارد پر مصرف كاربرد سوختهای فسیلی در ساختمان، گرمایش و سرمایش مكانیكی برای ایجاد شرایط آسایش است كه امروزه تلاش میشود بخشی از آن با راهكارهای اقلیمی جایگزین شود. در پژوهشی تحت عنوان پهنه بندی اقلیمی ایران: مسكن و محیطهای مسكونی ، كل كشور به 8 زیرگروه اقلیمی تقسیم، اهداف عمده طراحی اقلیمی با توجه به نیازهای حرارتی سالانه در هر زیرگروه تعیین و روشهای دستیابی به هریك از اهداف بیان شده است. این پژوهش كه امروزه توسط بسیاری از معماران برای طراحی اقلیمی در ساختمانها استفاده میشود، مولفه های اقلیمی طی بازه زمانی 1982-1966 میلادی را ملاك عمل قرار داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تغییرات اقلیمی بر مولفه های اقلیمی طی 30 ساله گذشته، از نرم افزار اقلیمی كلایمت كانسالتنت و مدل آسایش حرارتی اشری 55 و میانگین مولفه های اقلیمی در بازه 2009-2000 میلادی استفاده كرده و به دنبال پاسخ به این سوال است كه راهكارهای اقلیمی قبلی، امروزه تا چه اندازه قابلیت استناد و استفاده در ساختمان های تبریز را دارند. در این پژوهش شهر تبریز به عنوان نمونه، مورد بررسی قرار داده شده و اهم نتایج نشان میدهد كه با توجه به اقلیم سرد تبریز و پدیده گرم شدن زمین، تعداد ماه هایی كه شرایط آسایش در آن پیش بینی شده، امروزه بیشتر شده و راهكارهای دستیابی به شرایط آسایش در دیگر ماه های سال نسبت به گذشته تغییر كرده است. همچنین تعداد ماه هایی كه باید از سیستمهای سرمایشی و گرمایشی استفاده شود به سمت بیشترین مدت خود سیر كرده است.