دستورالعمل هاي ساختار كالبدي در معماري مسكوني كرمان

مسكن كه عنصر اصلی زندگی در محلات شهر محسوب می شده و كل نظام خدمت رسانی مراكز محله را به خود اختصاص می دهد،به دلیل روابط پیچیده درونی و كیفیت ارزنده ای كه در شناخت مفاهیم معماری شهرهای قدیم ایران ارائه می دهد،نیاز به مطالعه اساسی دارد.از طرفی دگرگونی اجتماعی اقتصادی ایران و از آن طریق معماری، به شكل بندی جدیدی از روابط انجامیده است، ولی به سبب قطع فرایند تاریخی و طبیعی آن، همانی نیست كه می بایستی از دل تحول تاریخی شهر زاده می شد.در صورتی كه برای پایداری اجتماعی سكونت گاه،ضروری است تا نظام حاكم بر خانه و محلات گذشته،كه محصول تعامل انسان با محیط انسان ساخت بوده است،حفظ و بازشناسی شود.با این وجود،ویژگی های مكتب معماری مسكونی كرمان به طور مشخص،كمتر مورد مطالعه قرار گرفته است.این پژوهش،با بررسی خانه های مختلفی در شهر كرمان و یافتن اشتراكات آن ها،الگوها و دستورالعمل های كالبدی حاكم بر این خانه ها را یافته و ارائه نموده است.فرض این است كه این نوع مقایسه تطبیقی بین گونه بندی های كالبدی در بافت تاریخی شهر كرمان باعث كشف و استخراج الفبای آن می گردد،تا در گام بعدی به برنامه ریزان در تدوین ضوابط راهنمای طراحی،و به طراحان در تشخیص و رعایت اصول مناسب طراحی مسكن و همچنین در نوسازی و احیا این محلات مسكونی كمك كندو گامی در جهت حفظ هویت معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی باشد.در این پژوهش ضمن بررسی و تحلیل ساختار كالبدی چند خانه مسكونی در كرمان از جمله منزل شاهرخ خان،منزل هرندی،منزل موحدی و منزل اعظمی،عناصر و قواعد حاكم بر طراحی آن ها از لحاظ جهت گیری،موقعیت،شكل نقشه،عملكرد،تركیب فضاها واحجام و همچنین عناصر تشكیل دهنده خانه،بررسی،كشف و ارائه شده است.