سنجش توسعه ميان افزا راهبرد پايداري بافت فرسوده شهري شهر كرمانشاه محله فيض آباد

رسالت راهبرد توسعه شهری، شهر بدون بافت فرسوده است. شهر پایدار، شهری است عادل، جایی كه عدالت، غذا، مسكن، آموزش، بهداشت و امید به شكل یكنواخت تقسیم شده است. توسعه پایدار شهری و شهرهای پایدار یكی از مهمترین چالشهای فرا روی بشریت در قرن بیست و یكم میباشد. مقاله حاضر به دنبال آن است كه ضمن شناسایی سطوح میان افزای موجود در بافت مركزی و فرسوده شهر كرمانشاه )محله فیض آباد(، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی ) AHP ( و بر اساس شاخص های برگرفته به ارزیابی ظرفیت توسعه سطوح میان افزای موجود در محله فیض آباد به طرح الگویی برای شناسایی ظرفیتها، برای دستیابی به شهر پایدار پرداخته است. این پژوهش، بر استفاده از راهبرد توسعه شهر در مبنای ظرفیتها و توسعه میان افزا در جهت باز توسعه محدودههای شهری، بنا گردیده، در این ارتباط، جهت شناخت پتانسیلهای محدوده، با تحلیل ظرفیت توسعه، محله فیض آباد نشان میدهد كه از كل مساحت پلاكهای 2 درصد دارای ظرفیت توسعه خیلی بالا، 07525 متر مربع یعنی / محله فیض آباد 70452 متر مربع یعنی 44 62 درصد دارای ظرفیت توسعه متوسط، / 62/72 درصد دارای ظرفیت توسعه بالا، 02272 متر مربع یعنی 25 64 درصد دارای / 27 درصد دارای ظرفیت توسعه بالا و 35442 متر مربع یعنی 77 / 654302 متر مربع یعنی 22 ظرفیت توسعه خیلی بالا در جهت سنجش توسعه میان افزا و راهبرد توسعه شهر میباشند. نتایج پژوهش نشاندهنده ارتباط شایان ذكری بین راهبرد توسعه شهر و توسعه میان افزای بافتهای فرسوده شهری در جهت بهرهوری زمین شهری و ظرفیت پذیری توسعه با پایداری شهری دارد و توسعه میان افزا راهبرد مناسبی در جهت توسعه بافتهای فرسوده شهری میباشد.