تعيين باقيمانده قارچ كش بنوميل در خاك تاكستان هاي آلوده به بيماري اسكاي مو (زوال مو)

امروزه پكی مشكلات مهم زیست محیطی استفاده انواع آفت كشها می باشد. مصرف بچه رو به آفت كشها بية منظور كنترل آفات و بیماری ها و در نتیجه تولید محصول بیشتر علاوه بر آلودگی محیط زیست سلامت مصرف كنندگان را نیز تهدید می كند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد بقایای آفت كشها، حداكثر غلظت باقیمانده Maximum (MRLs) Residue Limits را به عنوان یك معیار ارائه كرده است. با توجه به استفاده و تاثیر قارچ كش بنو میل در كنترل بیماری قارچی اسكای مو در تاكستان های آلوده شهرستان اقلید استان فارس، تحقیق حاضر به بررسی تغییر غلظت باقیمانده قارچ كش بنومیلی در خاك در یك دوره ۱۴ روزه پرداخت. نمونه های خاك پس از سم پاشی بنومیلی به صورت روزانه در طی ۱۴ روز برداشت شدند. جهت اندازه گیری مقدار بنو میلی در نمونه استخراج شده از دستگاه كروماتوگرافی مایع(HPLC) استفاده شد. نتایج آزمایشها نشان داد كه بیشترین غلظت باقیمانده بنو میلی در خاك در روزهای اول و دوم بعد از سم پاشی به ترتیب به میزان 0/08،0/07 mg/kg می باشد كه این مقدار از MRL تعیین شده توسط WHO یعنی mg/kg 0/01 به مراتب بیشتر است. غلظت بنو میلی از روز دوم تا پایان دوره كارنس به صورت نزولی كاهش یافته و مقدار آن در روز چهاردهم به صفر رسید. نتایج فوق نشان می دهد كه استفاده از قارچ كش بنو میلی برای كنترل بیماری اسكا در تاكستان های انگور می تواند علاوه بر كنترل بیماری مو، آلودگی خاك را نیز به دنبال داشته باشد.