بهينه سازي سختي ناحيه جوش، در جوشكاري زيرپودري با استفاده از نانو ذرات اكسيد زيركونيوم

جوشكاری زیر پودری یكی از روشهای جوشكاری قوس الكتریكی است كه امروزه در صنایع مختلف كاربرد فراوانی دارد. در این فرایند هر چه خواص جوش به خواص فلز پایه نزدیك تر باشد بهتر است، چون تفاوت در خواص مكانیكی باعث تمركز تنش در مرزدانه جوش با فلز پایه می شود و ظرفیت تحمل بار اتصال كاهش خواهد یافت. بنابراین هدف اصلی پیدا كردن سطح مناسبی از پارامترهای ورودی برای دستیابی به جوشی با خواص مكانیكی نزدیك به فلز پایه می باشد. در این مقاله ولتاژ جوشكاری، جریان جوشكاری، فاصله نازل تا قطعه كار، سرعت جوشكاری و ضخامت نانو پودر دی اكسید زیركونیوم به عنوان متغیرهای ورودی در نظر گرفته شده اند. جهت استخراج داده های آزمایش از روش طراحی مركب مركزی چرخش پذیر استفاده شده است. نتایج حاصله نشان می دهد كه برای داشتن سختی ناحیه جوش بصورت بهینه مقادیر ورودی پارامترهای جوشكاری و ضخامت نانو ذرات آكسید زیركونیوم باید به صورت زیر باشد : V= -2, I= - \, N= 2, S= 2, F= 2