بررسي عملكرد مديران شهري در كاهش آسيب پذيري بافت كالبدي شهر در برابر زلزله ( منطقه مورد مطالعه: شهرستان بابل )

زلزله از جمله سوانح طبیعی است كه بیشتر شهرهای جهان با آن مواجه هستند. این مسئله عموما با دخالت های نسنجیده انسانی در محیط طبیعی از جمله ساخت و سازهای بی رویه در حریم گسل، فقدان و یا بی توجهی به ضوابط و استانداردهای ساخت و ساز تشدید می شود. ضرورت كاهش آسیب پذیری شهرها دربرابر زلزله، به عنوان یكی از اهداف اصلی برنامه ریزی كالبدی، برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوبمی گردد كه در این میان نقش مدیران شهری را نمی توان در كاهش آسیب پذیری شهرها نادیده گرفت. دراین پژوهش عملكرد و اقدامات مدیران شهری در كاهش آسیب پذیری بافت كالبدی شهر بر اساس چهارمولفه قانون گذاری، فرهنگ سازی، برنامه ریزی و طراحی شهری و حمایت های زیرساختی مورد تحلیل قرارگرفته است. نوع تحقیق با توجه به هدف مطالعه از نوع كاربردی و روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را خبرگان یا همان مدیران و مسئولان شهری بابل شامل 41 نفر تشكیل می دهند. جمع آوری داده ها به كمك پرسشنامه صورت گرفته و به كمك نرم افراز SPSS و آزمون T تك نمونه ای به تحلیل اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه پرداخته شده است. نتایج بدست حاكی از آنست كه میانگین رتبه اقدامات مدیران در هر چهار بعد قانون گذاری، فرهنگ سازی، برنامه ریزی و طراحی شهری پایین تر از حد متوسط می باشد. كه در این میان وضعیت اقدامات آنان در مورد شاخص حمایت های زیرساختی نسبت به شاخص های دیگر بهتر بوده است؛ همچنین اقدامات مدیران شهری در سه بعد قانون گذاری یعنی تصمیم گیری، نظارت و اجرا نیز مورد بررسی قرار گرفت كه نتایج نشان می دهد در زمینه تصمیم گیری اقدامات موثرتری نسبت به دو مورد نظارت و اجرا صورت گرفته است كه این مساله كافی نمی باشد. به عبارتی تصمیم گیری بدون ضمانت اجرایی و نظارتی فاقد تاثیرگذاری خواهد بود.