جنبش پياده مداري ، رويكردي نو در احياء و پايداري مراكز شهرهاي اسلامي ؛ مورد مطالعه پياده راه جنت مشهد

امروزه موضوع احیای بافتهای مركزی شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت یك مساله ای مهم در برنامه ریزی شهری درآمده است. در طول دهه های گذشته، اتكای بیش از حد شهرسازی به نیازهای حركتسواره وغفلت از حفظ وساماندهی فضاهای پیاده كه افول ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، بصری و كاهش كیفیت محیط شهری را در این بافت ها به همراه داشت، اما آنچه مغفول مانده وجه اجتماعی توسعه است.درپژوهش حاضر،اصول پایداری فضاهای شهری از بعد اجتماعی شامل عدالت، زیباشناسی،راحتی،امنیت و رشد كودكان،هویت اجتماعی و سایر مسایل مشابه در شهرهای ایرانی اسلامی موردبررسی قرارمی گیرد.دراین راستا می توان ازجنبش پیاده مداری دربرابراوضاع نابسامان شهرسازی نام برد.در این زمینه، مقاله حاضر،با روش تحلیل اسنادی و بااستناد به مطالعات وبررسی های میدانی دررابطه با محور پیاده جنت،باهدف بررسی و شناخت بیشتر خاستگاه مكانی و زمانی زایش و پویش محورهای پیاده به عنوانبستركالبدی حیات مدنی وتعاملات اجتماعی شهرها در راستای انتظام بخشی و ساماندهی مراكز كهن شهری به رشته تحریردرآمده است.یافته های تحقیق،حاكی ازآن است كه ساماندهی این محور در بافت مركزی شهر موجب انطباق آن با سیاستهای پیاده مداری شده است؛به گونه ای كه كه پی ازاجرای آن،مكانهای تجاری وكاربری های مرتبط باآن رونق گرفته است وبا این روند،پیاده راه جنت،نوید بخش چشم انداز روشن توسعه فضاهای تجاری و تفریحی بوده، با پذیرش گروه های مختلفی از شهروندان،زمینه ای برای بالابردن كفیت زندگی اجتماعی و غنا بخشیدن به فضای شهری فراهم نموده است.