پايش طيفي درياچه اروميه بر مبناي داده هاي سنجنده هاي لندست ۵ و ۸

دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین و شورترین دریاچه دائمی ایران و یكی از بزرگترین دریاچه های فوق اشباع از نمك دنیا است كه قابل مقایسه با دریاچه بزرگ نمك آمریكا است. در دو دهه اخیر كاهش شدید سطح تراز آب دریاچه و افزایش میزان شوری آب، باعث بحرانی شدن وضعیت بزرگترین دریاچه فوق اشباع از نمك جهان شده است. خشكسالی، افزایش انحرافات از آب دریاچه برای آب آبیاری كشاورزی از حوضه آبخیز دریاچه و نبود مدیریت از عوامل افول سطح آب دریاچه می باشند. با روند افزایشی افت سطح آب دریاچه و افزایش پس رویی آن باعث ایجاد شوری ثانویه در حد گسترده ای در كل منطقه شده است. با توجه به اینكه مسئله شوری دینامیك می باشد، به منظور مدیریت شوری بایستی پایش مداوم در منطقه داشته باشیم. امروزه با استفاده از تصاویر ماهواره ای به روز می توان اطلاعات مفیدی در جهت كنترل شوری به دست آورد. در این تحقیق به منظور پایش تغییرات مساحت دریاچه، مناطق شور و پوشش گیاهی از روش طبقه بندی نظارت شده و الگوریتم حداقل فاصله از میانگین استفاده شد. سپس با روش پایش تغییرات، تغییرات مساحت دریاچه در مدت ۲۵ سال بررسی شد. نتایج نشان داد كه از سال ۱۹۸۹ تا سال ۲۰۱۴ میلادی مساحت دریاچه به میزان ۳۷۲۹/۷۲ كیلومتر مربع كاهش داشته است. اما سطح مناطق با پوشش شوری و سطح پوشش گیاهی به ترتیب به میزان ۲۷۳/۷۸ كیلومتر مربع و ۷۴۰/۳۵ كیلومتر مربع افزایش داشته اند، و همان طور كه مشاهده می شود سطح زیر كشت در منطقه افزایش یافته كه از عوامل مهم خشك شدن دریاچه و متعاقبا شوری ثانویه می باشد.