بررسي ويژگي هاي تراس مطلوب و تاثير آن بر كيفيت زندگي ساكنين آپارتمانها (مطالعه موردي: آپارتمان هاي ميان مرتبه شهر شيراز)

آپارتمان نشيني را مي توان از مهمترين تحولات در فرايند اسكان بشر در شهرها دانست كه به فرم غالب مسكن شهري در دوران معاصر تبديل شده است. اما با تحول در نوع اسكان بشر رفته رفته در بعضي فضاهاي خانه تغييراتي به وجود آمد. حياط از جمله فضاهايي است كه طي اين تحول دستخوش لطمه زيادي شده و در اكثر موارد حذف شده و يا به فضايي به نام تراس تبديل شده. اما مي بينيم كه كمتر در طراحي براي اين فضا اهميت قائل مي شوند در حالي كه ممكن است همين فضا تاثيرات زيادي بر زندگي ساكنين آپارتمان ها داشته باشد. ارتباط با فضاي باز و نيز طبيعت از جمله نيازهايي است كه همواره به همراه انسان بوده و هست. ما معماران اگر به دنبال كيفيت بخشي به زندگي مردم هستيم بايد بدانيم كه چنين فضايي ممكن است چه تاثيراتي بر كيفيت زندگي ساكنين يك واحد آپارتماني داشته باشد. در اين تحقيق كه از روش همبستگي و تحليلي استفاده شده ، سعي شده است تا تاثيرات تراس بر كيفيت زندگي بررسي شود و مشخص شود كه چه تراس هايي با چه ويژگي هايي از نظر مردم و افرادي كه در آپارتمان ها زندگي مي كنند مناسب تر و مطلوب تر است تا بتوان در طراحي از آن ويژگي ها بهره جست.