ارزيابي كمي منابع آب قابل استحصال در كشاورزي و منابع طبيعي

تغییر اقلیم به عنوان نتیجه مستقیم گرم شدن كره زمین، محیطزیست، منابع آب، كشاورزي و منابع طبیعی و رفاه انسان را در اكثر مناطق جهان از جمله ایران تهدید می كند. افزایش گازهاي گلخانه اي می تواند علاوه بر تاثیر بر روي پارامترهاي اقلیمی سیستم هاي بر روي IPCC متاثر از این متغیرها نظیر منابع آب، كشاورزي، محیط زیست، بهداشت و اقتصاد را نیز دگرگون سازد. بررسی هاي اولیه داده هاي مشاهداتی دما، بارندگی، پوشش برف و سطح آب دریاها حاكی از وجود تغییرات در این متغیرها می باشد. از آنجایی كه عامل اصلی این تغییر اقلیم فعالیت هاي بشري می باشد لذا در تحقیق حاضر ضمن اشاره اجمالی به شناخت، اثرات و مسائل و مشكلات تغییر اقلیم در ایران، به راهكارهاي اجرایی سازگاري به تغییر اقلیم می پردازد. در این تحقیق 12 راهكار اجرایی همچون استفاده از روش هاي نوین آبیاري، استفاده از منابع آب غیرمتعارف، استفاده از فن آوري باروري ابرها، كشت گیاهان مقاوم به خشكی و شوري، جلوگیري از برداشت غیرمجاز از منابع زیرزمینی، كاهش ضایعات محصولات كشاورزي، استفاده از آب مجازي، افزایش راندمان آبیاري، مقابله با تغییرات اقلیم در مزرعه، بهره برداري از سیلاب و تغذیه آبخوان ها، شناسایی مكان هاي احداث سدهاي زیرزمینی در مسیر رودخانه ها و اصلاح الگوي كشت به منظور بهره برداري بهینه از منابع موجود و سازگاري با تغییر اقلیم و تحلیل اقتصادي آن ها ارائه می گردد. نتایج 151 میلیارد مترمكعب آب كشاورزي قابل بهبود و استحصال براي / نشان می دهد با كمی كردن تنها شش عنوان اول، پتانسیلی حدود 8 كشور حاصل می گردد كه مستلزم برنامه ریزي، اولویت بندي و سرمایه گذاري می باشد. در پایان به 12 راهكار مدیریتی كه مكملی در راستاي راهكارهاي اجرایی می باشد به منظور بهره برداري بهینه از منابع آب معرفی می گردد.