ارزيابي فني و اقتصادي خطي كار استوانه اي برنج و مقايسه ان ها با روش هاي رايج

روش عمده كاشت برنج در مناطق برنج خيز كشور، نشاء كاري است. بدليل عدم توسعه مكانيزاسيون در مرحله كاشت و فقدان فناوري ماشين هاي نشاء كار، اين روش پر هزينه بوده و نيروي كارگري زيادي مي طلبد. روش ديگر، كشت بصورت مستقيم مي باشد كه سطح زير كشت آن رو به گسترش مي باشد بطوري كه يك سوم سطح زير كشت در دنيا بصورت كشت مستقيم انجام مي شود. در اين تحقيق به منظور كشت مستقيم برنج، يك دستگاه خطي كار دستي ساخته شد. پس از انجام آزمون هاي اوليه ارزيابي مزرعه اي در مناطق مازندران و خوزستان انجام شد. قالب طرح آزمايشي بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تيمار 1- نشاء دستي 2- كشت مستقيم به صورت دست پاش 3- كشت مستقيم با استفاده از ماشين در 3 تكرار در ايستگاه تحقيقاتي شاوور خوزستان و معاونت موسسه تحقيقات برنج كشور (آمل) بود. بازده مزرعه اي ، ظرفيت موثر زراعي، ضريب يكنواختي پاشش بذر، نيروي كارگري مورد نياز براي كشت و و جين، و عملكرد محصول اندازه گيري شد. نتايج نشان داد عملكرد روش نشاء كاري بالاتر بوده و اختلافات مشاهده شده در طح آماري 5% معني دار است. عملكرد روش استفاده از خطي كار نسبت به روش دست پاش بالاتر بود. با اين حال اختلافات مشاهده شده در سطح آماري 5 درصد معني دار بود. ضريب يكنواختي ريزش بذر، بالاي 20% بود. نيروي كارگري و همچنين زمان مورد نياز براي كشت يك هكتار با بكارگيري خطي كار در مقايسه با روش نشاء كاري به ترتيب به يك هفتم و يك بيستم كاهش يافت