خوانشِ اخلاقي امنيت در بستر الگوي پيشرفت بومي؛ مطالعه ملزومات اجرايي شدن با رويكردي بر قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

تحصیل پیشرفت و تعالی براي نظام هاي سیاسی به تنهایی امكان پذیر نیست و نظام هاي سیاسی ناگزیر به تامین امنیت پایدار و همه جانبه در راستاي بسترسازي براي پیشرفت هستن. طراحی و اجرایی شدن الگوي اسلامی ایرانی پیشرفت نیز نیازمند تحقق امنیت در دو بعد مادي و ارزشی یا معنوي است. به عبارتی دیگر، عملیاتی سازي پیشرفت و تعالی مطلوب و بدیل براي جمهوري اسلامی ایران در گرو ایجاد محیطی امن، عاري از تهدید و فضایی رها از ترس و امنیت » ، دلهره قرار دارد و تحقق این بایسته هاي بشري امري محتوم است. یكی از ابعاد امنیتی در پیشرفت بومی ایران می باشد و وجود ایستارها و ارزش هاي بی شمار اخلاقیِ منبعث از آموزه هاي اسلامی در جامعه ایرانی، این « اخلاقی نوع از امنیت را توجیه می نماید. یكی از بحث هاي مهم در باب امنیت اخلاقی، "چگونگی تحقق" آن است كه این مقاله مترصد است به این مهم بپردازد. به عبارتی دیگر، این مقاله درصدد است تا راه هاي تحقق امنیت اخلاقی در بستر الگوي اسلامی ایرانی پیشرفت را با مداقه در متن قانون اساسی مورد كنكاش قرار دهد و كاركردهاي سه قوه مقننه، مجریه و قضائیه را در پیاده سازي و ایجاد شرایط مطلوب اخلاقی بررسی نماید. فرضیه این مقاله به این قرار است كه توجه به اخلاق و ارزش در كنار تامین امنیت در این حوزه ها، به صورت متوالی در اصول و مواد قانون اساسی قابل برداشت است و قواي سه گانه موظف به تامین امنیت اخلاقی براي پیشرفت ایران اسلامی هستند و براي اثبات فرضیه فوق و پاسخ به سوالات مقاله، از روش اكتشافی-تحلیلی بهره خواهیم گرفت.