نگاهي تازه به سالمندي: ژروترانسندنس

New look to aging: gerotranscendence

پارادايم اجتماعي سالمندي در حال تغيير است و با افزايش طول عمر، سالمندي به پديده اي تبديل شده است كه نياز به كنكاشي سنجيده و دركي بديع و گسترده دارد. سياست گذاري و برنامه ريزي در حوزه سالمندي پيش از هر چيز نياز به جهان بيني و مباني نظري روشني نسبت به سالمندي و سالمندان دارد. نظريه هاي سالمندي را مي توان به دو طبقه اصلي تقسيم كرد: نظريه هاي زيست شناختي و نظريه هاي رواني - اجتماعي. ا ين نظريه ها نسبت به نظريه هاي زيست شناختي، توسعه كمتري يافته اند و اين امر، درك ابعاد رواني - اجتماعي سالمندي را در مقطع كنوني محدود مي كند. نظريه ژروترانسندنس توسط لارس تورنستام، جامعه شناس - سالمند شناس سويدي ابتدا در سال 1989 معرفي شد. به زعم تورنستام رشد انسان يك فرايند در طول زندگي است كه در سالمندي ادامه مي يابد و ژروترانستدنس، رخداد فرايندي طبيعي در رشد تلقي مي شود كه وقتي به كمال مي رسد، به تغيير ديدگاه سالمند و نو شدن آن منجر مي شود. به عبارت ديگر، نوعي تغيير جهت در فرا چشم انداز فرد از يك ديد مادي گرايانه و منطقي به دنيا، به يك ديدگاه كيهاني و متعالي است كه عموما با افزايش رضايت از زندگي همراه مي شود. ابعاد سه گانه ژروترانستدنس عبارتند از: بعد كيهاني كه شامل افزايش احساس همراهي با كاينات و خود را بخشي از جهان هستي دانستن است، بعد انسجام كه بر يكپارچگي و معناداري زندگي اشاره دارد، و بعد خلوت گزيني مثبت كه حاكي از تجديد نظر در روابط فردي و اجتماعي است.

Social paradigm of aging is changing and with increasing longevity, aging as a phenomenon, now needs an innovative, deeper and broader understanding. Policy making and planning in the field of aging, first of all needs to clear worldview and theoretical foundations to aging and older adults. Theories of aging can be divided into two main categories: biological and psychosocial theories. Compared with biological theories, the psychosocial theories of aging are less developed and this limits the understanding of the social aspects of aging. Theory of gerotranscendence was introduced by sociologist-gerontologist, Lars Tornstam in 1989. He states that human development is a life-long process that continues into old age and that, when optimized, ends in a new perspective. In the other word gerotranscendence is a shift in metaperspective, from a materialistic and rational view to a more cosmic and transcendental one normally accompanied by an increase in life satisfaction. Dimensions of gerotranscendence include: the cosmic dimension that refers to an increase feeling of being part of universe, the dimension of coherence that refers to integration and meaningfulness, and the solitude dimension that refers to a change in meaning and importance of individual and social relations.