اثربخشي آموزش مثبت انديشي بر استرس در خانواده هاي شاهد و ايثارگر

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش مهارت مثبت انديشي براسترس خانواده هاي شاهد و ايثارگر مي باشد. پژوهش حاضر با روش نيمه آزمايشي و طرح پيش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. از ميان فرزندان شاهد و ايثارگر شهرقم تعداد 50 نفر به عنوان نمونه بصورت خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند.آزمودني ها در دو گروه آزمايش و كنترل قرارگرفته و آزمودني هاي گروه آزمايشي به مدت 6 هفته، هر هفته در يك جلسه آموزشي 90 دقيقه اي، مورد آزمايش مثبت انديشي قرار گرفتند. در اين پژوهش از پرسش نامه استرس ادراك شده استفاده شده است. دو گروه آزمايش و كنترل در دو موقعيت پيش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه ها پاسخ دادند و براي تحليل داده ها از تحليل مقايسه زوجي استفاده شده است.نتايج اين پژوهش نشان مي دهد استرس گروه آزمايش كه تحت آموزش مثبت انديشي قرار گرفته اند داراي اختلاف معناداري در ابتدا و پايان دوره هستند اما در گروه كنترل بين نمرات پيش آزمون و پس ازمون اختلاف معناداري وجود ندارد. بنابراين نشان مي دهد كه آموزش مثبت انديشي توانسته است بر استرس در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل تاثير مثبت و معناداري داشته باشد.نتيجه گيري كلي: نتايج پژوهش بيان كننده اين مطلب است كه درمان ها و مداخله هاي مثبت گرا مي توانند بر كاهش استرس تاثير داشته باشد.