استراتژي بين المللي سازي آموزش عالي

هدف پژوهش حاضر، مطالعه مسائل مرتبط با استراتژي بين المللي سازي آموزش عالي بوده كه از طريق بررسي و تحليل مطالعات و ديدگاه هاي صاحب نظران و پژوهشگران انجام گرديد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه مروري است كه با استفاده از منابع متعدد در زمينه استراتژي بين المللي سازي آموزش عالي با جستجوي كتابخانه اي و اينترنتي صورت گرفته است. نتيجه گيري: در سراسر جهان، دانشگاه ها با اين موضوع دست به گريبان اند كه چگونه خودشان را تغيير دهند تا بر چالش ها و چشم اندازهاي آموزش عالي بين المللي فائق آيند. اين مقاله به بررسي استراتژي آموزش عالي بين المللي و دلايل استفاده از آن در ايران مي پردازد. يكي از ويژگي هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات كه در كليه امور كاربري آن قابل ملاحظه است سرعت توسعه آن مي باشد. اين سرعت ناشي از بستر ارتباطي نسبتا مناسبي است كه اكنون در سراسر جهان گسترده شده است. طي دو دهه گذشته، فعاليت هاي بيشتر دانشگاه هاي بين المللي از لحاظ حجم، وسعت و پيچيدگي گسترده شده است. امروزه بيشتر نشانه هاي بين المللي شدن هم چون افزايش تحصيل در خارج از كشور، افزايش دانشگاه هاي كشورهاي توسعه يافته با تأسيس مراكز برون مرزي در كشورهاي در حال توسعه و توليد برنامه هاي آموزشي در مقياس جهاني را مي توان به خوبي مشاهده كرد. از آن جا كه استفاده از فن آوري اطلاعات و ارتباطات براي دستيابي به هدف هاي ياددهي و يادگيري با كيفيت براي همه اجتناب ناپذير شده است، مي بايست پيش از كاربست اين فن آوري ها در عرصه آموزش و يادگيري، به بررسي چشم اندازهاي ناشي از كاربست آن پرداخت، تا از تقليد كوركورانه جلوگيري و بر آگاهي مبتني بر شناخت تاكيد شود. با توجه به مطالب مطروحه اين سوال مطرح مي گردد تا چه اندازه چشم انداز و استراتژي آموزش عالي بين المللي در آموزش عالي ايران موثر مي باشد.