بررسي مقايسه اي شاليزار هاي سنتي و مكانيزه در شهرستان ساري

در اين مطالعه تاثير مكانيزاسيون كشاورزي بر ميزان عملكرد و ضايعات محصول برنج در شاليزارهاي شهرسيتان ساري مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور، شاليزارها بر اساس نوع عمليات كشاورزي به دو گروه مزارع كشت مكانيزه و كشت سنتي تفكيك شدند. با توجه به تنوع سطوح زير كشت، شاليزارها در 3 گروه كمتر از 1 هكتار، 3-1 هكتار و 5-3 هكتار تقسيم بندي شد. بدليل اندك بودن سطوح بيشتر از 5 هكتار در شهرستان ساري، اين مزارع در گروه بندي اسن مطالعه براي محاسبه هزينه ضايعات مد نظر قرار نگرفت. نتايج بررسي نشان داد كه عملكرد محصول برنج در مزراع سنتي 4/8 تن د رهكتار و در مزارع مكانيزه 5/5 تن د رهكتار است و هزينه ضايعات در واحد سطح د رمزارع سنتي بطور تقريبي 2 برابر مزراع مكانيزه است. افزايش عملكرد محصول در مزارع مكانيزه نسبت به مزارع سنتي تحت تاثير مكانيزاسيون كشاورزي و كاربرد ارقام پر محصول در سطوح وسيع تر مي باشد. كاهش ضايعات محصول برنج در مزارع مكانيزه نيز تا حدودي تحت تاثير مكانيزاسيون مي باشد. كه به افزايش عملكرد محصول منجر خواخد شد. همچنين در بررسي ها مشخص گرديد كه تفاوت عمده شاليكاران سنتي و مكانيزه در مراحل كاشت و برداشت مي باشد.