بررسي وضعيت توزيع توان و برآورد ميزان توان تراكتوري مورد نياز در استان خوزستان

يكي از مهترين مشكلات در كشاورزي، مخصوصا در كشورهاي در حال پيشرفت، كمبود توان تراكتوري در مزارع كشاورزي است. در طي دهه گذشته عدم تزريق توان كافي ماشين ها به بخش كشاورزي، باعث كاهش سطح مكانيزاسيون شده است و كشاورزان را مجبور به استفاده از ماشينهاي مستهلك و فرسوده كرده است. هدف از اين مطالعه بررسي توزيع توان در دورهاي دوم و سوم و چهارم برنامه پنج ساله توسعه و برآورد ميزان توان تراكتوري مورد نياز در استان خوزستان با توجه به الگوهاي كشت رايج و شرايط كنوني هر شهرستان است. اطلاعات مربوط به سطح زير كشت كليه محصولات هر شهرستان جمع آوري شد. در اين مطالعه با توجه به پيك كاري، تعداد ساعات كاري روزانه و احتمال روزهاي كاري، توان ورودي مورد نياز هر شهرستان محاسبه شد. نتايج نشان داد كه در بين شهرستان ها، اهواز به بيشترين توان اسمي به ميزان 255/225 اسب بخار و كل استان در مجموع به توان اسمي 1/533/500 اسب بخار نياز دارد. به طوري كه از سطح مكانيزاسيون 0.74 اسب بخار بر هكتار در پايان دوره چهارم برنامه پنج ساله توسعه بايد به حداقل 1 اسب بخار بر هكتار برسد