بررسي اثر روش هاي خاك ورزي در آبياري باراني بر عملكرد و عوامل فيزيكي خاك در تناوب گندم -ذرت

به منظور ارزيابي تاثير روش هاي مختلف خاك ورزي و بقاياي گياهي باقي مانده از كشت قبل در روش آبياري باراني بر نفوذ آب د رخاك و وزن مخصوص ظاهري خاك ، رسوبت خاك قبل از آبياري، عملكرد و كارايي مصرف آب در تناوب ذرت- گندم آزمايشي طي سال زراعي 1389-90 در دشت مرو دشت اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل سه روش خاك ورزي كشت مستقيم (بي خاك ورزي)، خاك ورزي با خاك ورز مركب (كم خاك ورز) و خاك ورزي مرسوم با باقي گذاشتن حداقل 30 درصد بقايا و مقدار مصرف اب يكسان د رتمامي تيمارها بود. نتايج مشان داد عملكرد و كارايي مصرف آب در هر دو تيمار بي خاك ورزي و كم خاك ورزي نسبت به خاك ورزي مرسوم در ذرت به ترتيب 35 و 9 درصد كاهش و د رگندم 28 و 13 درصد افزايش نشان مي دهد. اختلاف درمتوسط سرعت نفوذ قبل از اجراي آزمايش و رد انتهاي آزمايش و د رروش بي خاك ورزي و كم خاك ورزي نسبت به خاك ورزي مرسوم به ترتيب 132 و 16 درصد افزايش اتفاق افتاده است. اختلاف متوسط رطوبت خاك قبل از هر آبياري در روش بي خاك ورزي در ذرت 6% و در گندم 20% افزايش و در كم خاك ورزي در ذرت 3% و در گندم 11% كاهش نسبت به خاك ورزي مرسوم نشان داد. مقايسه وزرن مخصوص ظاهري خاك اختلاف معني داري را بين تيمارها نشان نداد.