بررسي شاخصهاي انرژي در توليد گندم با روشهاي مختلف خاك ورزي

خاك ورزي و تهيه زمين انرژي برترين مرحله توليد محصولات كشاورزي است. روش هاي خاك ورزي حفاظتي به دليل كاهش تعداد عمليات مورد نياز بريا تهيه بستر بذر و يا حذف كامل آن، باعث كاهش چشمگير مصرف انرژي در توليد محصولات كشاورزي مي شوند. اين تحقيق به منظور بررسي و مقايسه شاخص هاي انرژي در توليد گندم آبي تحت تاثير روش هاي مختلف خاك ورزي و كاهش اجرا گرديد. تحقيق در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با پنج تيمار و سه تكرار د رشهرستان اقليد جرا گرديد. تيمارهاي مورد استفاده در اين تحقيق عبارت بودند از خاك ورزي مرسوم و كاشت به صورت بذر پاشي، كشت مستقيم با خطي كار گاسپاردو، كم خاك ورزي و كاشت با كمبينات، كشت مستقيم با خطي كار جيران صنعت، خاك ورزي مرسوم و كاشت با خطي كار همداني. انرژي هاي ورودي و خروجي در هر تيمار اندازه گيري گرديد و شاخص هاي انرژي شامل راندمان انرژي، افزوده خالص انرژي و بهره دهي انرژي در هر تيمار محاسبه شدند و با هم مقايسه گرديدند. نتايج اين تحقيق نشان داد كه كشت مستقيم با خطي كار جيران صنعت داراي بيشترين مقدار نسبت انرژي (0/64) را در بين تيمارهاي تحقيق داشت و كمترين ميزان نسبت انرژي (0/57) متعلق به تيمار خاك ورزي مرسوم و كاشت به صورت بذر پاشي بود. نتايج همچنين نشان داد كه افزوده خالص انرژي توليد دانه گندم ( زماني كه فقط انرژي خروجي دانه در محاسبات لحاظ گردد) در تما تيمارها منفي بود. به عبارت ديگر، در تمام بيماري هاي اين تحقيق انرژي مصرف شده براي توليد دانه گندم بيش از انرژي توليد شده بود.